Jeśli ciągle słyszysz...

Olej MCT , mąka migdałowa, babka płesznik, mielone siemię lniane złociste, ocet jabłkowy, Cordyceps sinensis (czyli maczużnik chiński), herbatka konopna, konjac, kawa kuloodporna, smalec, makadamia, keto granola, mleko migdałowe, BHB, masło ghee... Mogłabym tak wymieniać bez końca. Tylko po co, skoro wcale tego wszystkiego nie potrzebujesz?
To, że jakaś laska z Instagrama smaży keto naleśnika na maśle klarowanym, nie znaczy, że też musisz smażyć akurat na nim. Możesz wybrać olej kokosowy lub zwykłe masło i samodzielnie je sklarować. Ktoś ma olej w sprayu? A od czego są ręczniki papierowe czy papier toaletowy? Kropla zwykłego oleju na patelnię, kawałek papieru w rulonik i rozsmarować. Naleśniki usmażą się na złoto.
Inna laska na Instagramie robi placki z cukinii z babką płesznik i twierdzi, że nie wyjdą bez tego? Bzdura. Masz siemię lniane? Spróbuj! Moim zdaniem większość produktów jest wymienna i warto eksperymentować!
Przeglądasz stories, a tam kolejna laska sypie do kawy kuloodpornej grzybki reishi czy Cordyceps, bo trzeba, bo keto adaptogeny i tak dalej. No ale ja już kupiłam MCT, drogie orzechy i w ogóle, to jeszcze pięć dych na siłę i koncentrację? A może by tak skupić się na tym, co podczas adaptacji ważne, czyli na... adaptacji? I zacząć od produktów, które się zna i przede wszystkim lubi, by jednak do tej redukcji dojść?
Taki smalec. Trzeba jeść na keto, tyle że ja wącham i od razu odruch wymiotny. Chodzi przecież o stosunek ilości kwasów omega-3 do omega-6, a nie o to, że po prostu jemy tłuszcz i się cieszymy, bo jesteśmy keto.
Mąka migdałowa. To jedna z droższych mąk. Porównaj sobie cenę kilograma migdałowej do kilograma pszennej. Aż wykręca. Ale czy potrzebujesz mąki migdałowej na etapie adaptacji? Ja nie potrzebowałam jej dość długo, to dlaczego ty musisz ją mieć w pierwszym tygodniu ketozy?

To było moje główne pytanie na samym początku. Zwykle w kuluarach słyszę, że nie trzeba liczyć kalorii na keto. Ale są też argumenty za liczeniem. Nie powiem ci jednak dyplomatycznie, że „to zależy”, według mnie bowiem odpowiedź jest oczywista i prosta: tak, liczyć. Jak inaczej, do jasnej Anielki, nauczyć się jedzenia na keto?!
To wcale nie jest takie trudne: ściągasz aplikację do liczenia kalorii i wpisujesz to, co konsumujesz. Aplikacja wylicza makroskładniki: białko, tłuszcze, węglowodany, w tym węglowodany netto (czyli, przypominam, węglowodany minus błonnik). Dodatkowo pokazuje, ile kalorii jesz na śniadanie, obiad i kolację, a także sumuje całość – w ciągu dnia oraz tygodniowo. Teraz możesz przyjrzeć się, czy jesz zgodnie z ustalonymi dla siebie normami zapotrzebowania energetycznego, przeanalizować rozkład makroskładników. Masz możliwość tej analizy. Jeśli nie policzysz kalorii, to jak skomponujesz jadłospis podczas adaptacji i jakim sposobem wejdziesz w ketozę? Nie da się. Pewnie, jeśli ci się to uda intuicyjnie, na oko, to brawo! Ja jednak tak nie potrafię. Nie mam miarki w oczach.
Gdyby nie liczenie kalorii, pewnie szybko zrezygnowałabym z keto albo odmawiałabym sobie warzyw, bojąc się, że przekroczę pulę węgli. Ciągle miałabym rozterki, czy coś mogę zjeść, czy lepiej to odłożyć. Co z twarogiem? Mogę, jeśli już zjadłam dziś tłustą rybę i jajka? A chciałam jeść bogato, odżywczo i różnorodnie. Oczywiście, że możesz zawijać masło w ser i ciągle jeść rurki z kremem, ale czy to się na dłuższą metę opłaca? Nawet jeśli cię nie zemdli na starcie, to czy naprawdę tak chcesz się odżywiać? Czy tak ma wyglądać twoja ketoza? Bo chyba nie chodzi o to, aby tylko schudnąć, ale by zachować przy tym zdrowie. Nie zniszczyć się. Bo gdzie witaminy?
Właśnie przez takie podejście, monotonne i na skróty (będę jeść tylko tłuszcz, to nie trzeba będzie liczyć), ludzie postrzegają ketozę negatywnie. Jako dietę, w której wszystko ocieka smalcem. A moje talerze pokazują, że keto może być zdrowe i kolorowe. Jeśli i ty zainwestujesz na początku trochę czasu w poznanie makroskładników poszczególnych produktów i analizę skomponowanych dań, to potem będziesz to robić bez zastanowienia. Moim zdaniem warto, by nie zostać ketogenikiem na chwilę. W dodatku ze zrujnowanym organizmem. Dzięki mojemu podejściu keto przestało być dietą, a stało się stylem życia. I to jest super.