Twoim przewodnikiem będzie Peter Wohlleben. Ten człowiek kocha swoją pracę, a las to jego biuro, w którym chętnie spędza nadgodziny. Wie o drzewach wszystko. Powie ci, jak powinieneś się zachowywać w lesie, na co zwracać uwagę, co powinno cię zaniepokoić, a czego przegapić nie możesz.

Czy zawsze musisz być cicho w lesie?

W zasadzie dzikie zwierzęta lubią ciszę, jednak nie dlatego, że są wrażliwe na decybele. Gdy szaleje burza lub huczy gwałtowna ulewa, nie są w stanie usłyszeć żadnych innych dźwięków. W tym również tych, które wydają zbliżające się wilki czy rysie, co dla saren i jeleni może być śmiertelnie groźne. Dlatego lubią bezwietrzną, bezdeszczową pogodę, kiedy z daleka słychać każde nadepnięcie na trzeszczącą gałązkę. Hałas powodowany przez ludzi nie denerwuje zwierząt, dlatego że nie wypełnia on od razu całego lasu, lecz dobiega z jednego kierunku, który są w stanie zlokalizować.

Kleszczu, nie złapiesz mnie!

Zadbaj o ubranie, bo wbrew popularnemu mitowi kleszcze najbardziej lubią siedzieć w dolnej warstwie roślinności, mniej więcej do wysokości naszych kolan. Wybierz też właściwą drogę – miejsca, gdzie rosną trawa i nieduże krzaczki, są preferowane przez sarny. Te zaś są jednymi z głównych żywicieli kleszczy, przez co tam, gdzie sarny lubią przebywać za dnia, wyjątkowo wielu krwiopijców czeka na swoją zdobycz.

A mit o szklanych odłamkach wywołujących pożary?

Jeden z pracowników Niemieckiej Służby Meteorologicznej próbował za pomocą optymalnie ukształtowanych szklanych denek uzyskać temperatury powyżej dwustu stopni Celsjusza  – to wartość minimalna zapłonu. Mimo wszelkich starań udało mu się tylko rozgrzać przewidziany do spalenia materiał do osiemdziesięciu stopni.

  To dopiero początek twojej wyprawy! 

Sięgnij po Instrukcję obsługi lasu, a las nie będzie miał przed tobą żadnych tajemnic i poczujesz się w nim jak w domu!

Sięgnij po Instrukcję obsługi lasu, a las nie będzie miał przed tobą żadnych tajemnic i poczujesz się w nim jak w domu!

Kup książkę na: